Vakantie aan de Moezel

Route naar Pünderich.Maandag 17 augustus.

Het wordt een korte vakantie naar de Moezel. Ondanks de Corona ga ik toch nog maar een weekje met de caravan op stap. Thuis zitten is ook niks.

We gaan op tijd vertrekken en stoppen na een poosje op parkeerplaats Ohligser Heide bij Hilden.

De volgende stop is op Parkplatz Aussichtspunkt Moseltal-West, hier heb je een prachtig uitzicht op de Moezel (Mosel). Prachtig uitzicht op de Mosel.  We rijden nog een klein eindje op de A61 en gaan bij afslag 42 eraf en dan verder over 327 richting Kappel en dan op de 421 naar Zell, dan hebben we de Mosel bereikt en is het nog maar een klein eindje naar de camping Moselland.We mogen kiezen uit 3 plekken aan de rivier, dat was niet zo moeilijk want op 2 plekken groeide bijna geen gras. We staan echt dichtbij de rivier en het is nog behoorlijk nat, het heeft gisteren flink geregend, zeiden de buren en die komen toevallig ook uit Drenthe.

Zo diep zakte het neuswieltje in de modder, maar gelukkig hebben we een uitstekende mover en krijgen de caravan perfect op z'n plekje. Ook gaan we gelijk maar de luifel opzetten en daarna pakken de fiets en rijden we naar Pünderich, het dorpje ligt niet zover van de camping.

Het is prachtig weer en we rijden langs een camperplaats en

hier groeien de druifjes om later tot de overheerlijke Moezel wijnen te worden geperst. 

na een poosje komen we in Pünderich met prachtige gevels.We gaan in de Dorfskrug eten en de schnitzel was heerlijk!Je moet je eerst aanmelden en dan mag je op het terras plaatsnemen, eerst je handen ontsmetten en mondkapje op. Daarna je naam, adres en telefoonnummer opschrijven, ja, het is nog steeds Coronatijd!

Dinsdag 18 augustus.

Het is half 9 en prachtig weer. Zojuist even broodjes gehaald en na het ontbijt gaan we op de fiets naar Traben-Trarbach. Er varen veel schepen langs, ook veel vrachtschepen, het is een drukke rivier.

De South Carolina uit Rotterdam, die zien we straks in Traben-Trarbach nog een keer, want het gaat niet zo snel met de schepen, ze moeten af en toe ook door een sluis bij een stuw en dat kost tijd. Op de achtergrond het dorpje Reil aan de andere kant van de rivier.

Riesling Rocks! Marjanne maakt foto's van de berghellingen vol met druiven! We zijn nu bij Enkirch en zien de eerste stuw. Met ernaast een vistrap en die vol staat met aalscholvers.

Dit is Traben op de linkeroever van de Mosel, op de rechtereroever ligt Trarbach.Nu zijn we in Trarbach met de Brückentor en de brug over de Mosel naar Traben.De Brückentor. We gaan nog even de brug over naar Traben en zien dan ook het schip South Carolina onder de brug doorvaren.

We gaan de Wolferbrücke over en langs de linkeroever weer terug naar de camping. Allereerst komen we langs camping Rißbach, waar ik eerst heen zou gaan, maar die had geen plek meer.

Camping Rißbach. Bij Reil gaan we de Liebfrauenbrücke over naar de rechteroever en zien dat Helene Fischer ook haar naam heeft gegeven aan een druivenstruik. Terug op de camping varen er weer veel boten langs, o.a. de Theodoor Heuss.'s Avonds kleurt de hemel rood.

En later genieten van een heerlijk wijntje die we in een wijnwinkeltje hebben gekocht in Traben-Trarbach met een mooie naam, Caspari.

Woensdag 19 augustus.

Het is wat mistig vanmorgen, het heeft vannacht ook geregend.

Maar al vrij snel komt de zon er door. 

We gaan vandaag naar Koblenz, met de trein vanuit Bullay. Het is een stoptrein en er zijn op dit traject ontzettend veel stopplaatsen. In Koblenz nemen we nog een ritje naar Koblenz-Stadmitte, dan zijn we vlakbij de oude stad en ook dichtbij Deutsches Eck.

Station in Bullay. Even voor Koblenz gaan we onder de Moseltalbrücke door. En dan arriveren we in Koblenz.

Koblenz Hbh.

Als we dichtbij de Altstad uitstappen valt direct deze mooie kerk op.Herz-Jesu-Kirche. We lopen de stad in en gaan een hapje eten in Cowboys Burger Saloon, een Hamburger restaurant en nemen een salade met patat, best veel, maar smaakt prima!

Nu gaan we richting Deutsches Eck en dat is nog best wel een eindje lopen. We gaan over de Jesuietenplatz, met de City-kerk en daarnaast het voormalige Jezuïeten klooster, nu in gebruik als Rathaus van Koblenz. 

De ingang van de City-kerk. Midden op het plein staat een standbeeld van Johannes Müller (1801-1858), een Duitse fysioloog.

En dan komen we op het punt waar de Rijn en de Moezel samen komen, Deutsches Eck. In 1897 werd het monument met Kaiser Wilhelm I op de sokkel er neer gezet en in WO II met artillerievuur vernietigd. Na de oorlog wilden de geallieerden de sokkel ook afbreken, maar wegens geldgebrek is dit niet gebeurd. In 1987 werd er een poging gedaan om een nieuw standbeeld van de keizer op het nog bestaande voetstuk te plaatsen, dat lag nog te gevoelig omdat Duitsland toen nog gedeeld was. Pas na de hereniging vond men dat de restauratie kon plaatsvinden en in 1993 werd het nieuwe standbeeld van de keizer geplaatst.

Het is een enorm bouwwerk en wordt veel bezocht en gefotografeerd.

We lopen naar de punt waar de rivieren samen vloeien. Uitzicht op de Mosel. En hier zien we aan de overkant van de Mosel (links) de Knaus campingpark Koblenz en rechts stroomt de Rhein (Rijn). We lopen verder langs de Rijn.

En langs enorme ronde bolvormige obstakels.

Met leeuwenkoppen en een ring in z'n bek, of hier ooit schepen hebben aangelegd, weet ik niet, maar zou best kunnen.

Verderop staat een informatiebord met uitleg over de rivier en de hoogwaterstanden.

Nu zijn we aangekomen bij het voormalige Regierungsgebäude, op deze plek stond eerst een vierkante toren in de vroegere vestingmuur van Koblenz. Nu zit er de "Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr" in. Verderop komen we bij het Kurfürstliche Schloß en daar voor staat een mooi standbeeld van Joseph Görres (1776-1848).Johann Joseph Görres, sinds 1839 von Görres, was een Duitse schrijver, filosoof, theoloog, historicus en journalist. Het Kurfürstliche Schloß werd in 1777-1793 gebouwd in opdracht van Clemens Wenzelaus von Saksen (1739-1812), de laatste Kurfürst en Aartbisschop van Trier. Later resideerden hier ook nog voor enige jaren de Preußische Kronprinz en Kaiser Wilhelm I, als rheinisch-westphälische Militärgouverneur. We mogen er door heenlopen en komen er aan de achterkant weer uit. Dit is de achterkant van het paleis. We lopen nu weer naar de oude stad langs de Cowboy Burger Saloon en we worden ineens opgeschrikt door loeiende sirenes van brandweer en politie. Wat een herrie! Ze gaan ook richting de oude stad, even later staan ze bij de kerk en er is niks aan de hand. Ik vraag aan een omstander of dit een oefening was, maar dat was het niet, er blijkt een brandalarm zijn af te gaan en dus komt de brandweer gelijk. De brandweer mag weer terug naar de kazerne. Dit is de Liebfrauenkirche. De bouw begon in 1180 en de torens stammen uit de 13e eeuw. De Franken hadden in de 5e eeuw op deze plek al een godshuis gebouwd binnen de muren van een gebouw uit de Romeinse tijd.

Een paar gerestaureerde mooie gevels in de oude stad. We gaan naar het station en stappen weer in de trein, deze keer de sneltrein naar Trier, gelukkig stopt hij in Bullay!Ook weer onder de Moseltalbrücke door en een poosje later op het terras bij de camping nog even nagenieten met een heerlijke Paulaner Weißbier!

Donderdag, 20 augustus.

Het heeft vannacht ook weer geregend, maar nu schijnt de zon weer volop.

De Calypso uit Krimpen a/d IJssel vaart voorbij. We pakken de fiets en gaan via Reil naar Zell. En we zien de camping nu van de andere kant en onze caravan op z'n mooi plekje.Pünderich vanaf de andere kant en Pündericher Marienburg.

Als we de bocht bij Pünderich voorbij zijn, zien we op de achtergrond het 786 meter lange spoorviaduct, deze bestaat uit 92 bogen, elke boog heeft een spanwijdte van 7,20 m en de pijlers hebben een breedte van 1,30 m. Het z.g. "Hangviaduct" is de langste van Duitsland en is ongeveer 10 m hoog. Het is een deel van de "Kanonenbahn" zoals de spoorlijn tussen Berlijn en Metz ook werd genoemd. Rechtsonder op de foto zie je nog een stukje van de afloop waar de veerpont aanlegt. Pünderich heeft haar naam (Latijnse Pontariacum: veer, brug) te danken aan de nog altijd varende veerpont.

Er worden veel foto's gemaakt. Bij het dorpje Briedel, Briedeler Herzchen en het dorpje Briedel aan de overkant. Na een poosje gaan we bij Zell de brug over en komen dan in het stadje van de "Swarsche Katz".En die staat op de rotonde. We zoeken een terrasje om wat te eten met een lekkere wijntje erbij.In het centrum staat het kerkje van Zell.

De geschiedenis van Zell, uitgebeeld in een muur.

Nadat we een paar flessen wijn hebben gekocht, o.a. een zeldzame Eiswein, gaan we weer terug naar de camping. Op de camping is het even zoeken waar we de wijn bewaren.

We eten weer bij de Dorfskrug en dat was weer heerlijk! 's Avonds trekken we toch maar een pas gekochte Rotwein open en dat viel tegen, hij smaakt niet. Morgen eerst maar even naar Zell om te vragen of de wijn goed is of niet, misschien moet hij nog wat langer liggen. We hebben een afspraak gemaakt bij Markus Molitor om zondag a.s. zijn wijnproeverij te bezoeken. Dat kan alleen op afspraak. 

Vrijdag, 21 augustus.

Het is bewolkt, maar niet koud. We gaan vroeg ontbijten en daarna een bakje koffie. Eerst gaan we naar Zell en dan naar Bernkastel-Kues. In de winkel hebben we het probleem uitgelegd over de smaak van deze wijn, maar ze zei dat de wijn te warm was en daardoor niet lekker smaakt. We mochten bij haar van dezelfde wijn proeven en die smaakte uitstekend! (Ik heb niet geproefd, want ik moet rijden!)

Op het terrasje heeft Marjanne nog een Spätburgunder feinherb halb trocken gedronken en daarna een Spätburgunder blanc noir, ook die was uitstekend. Tenslotte maar een hele doos meegenomen, de feinherb 2014 is voor mij en de rest voor Marjanne.

Het is bewolkt, maar wel 27°. Tegen twee uur vertrekken we naar Bernkastel-Kues. Over de B53 naar Traben-Trarbach en dan de Mosel oversteken bij Wolf, we moeten bij de Wölferbrücke omrijden en even verder de rivier oversteken. Na een poosje gaan we onder de op 21 november 2019 geopende Hochmoselbrücke door. Het hoogste punt is 158 meter en de brug is 25 km lang.

Ziet er geweldig uit! Vlak voor Bernkastel-Kues zien we een gevel met een mooie tekst.

Het hotel Drei Könige in Kues. Eerst even de plattegrond van Bernkastel-Kues bestuderen en dan gaan we eerst naar Bernkastel, dat is het oudste gedeelte van Bernkastel-Kues met prachtige oude gevels.  

Dit is het Spitzenhäuschen uit 1416 en lijkt al eeuwen te balanceren op een veel te smalle sokkel. Het gemeentehuis van Bernkastel, gebouwd in 1608.De gevels rondom het marktpleintje zijn prachtig.Dit is de Graacher Tor, het enige overblijfsel van de oude stadsmuur. Nu gaan we nog even in het reuzenrad, die vlakbij de parkeerplaats staat.

Op de achtergrond staat de ruïne van Burg Landshut uit de 13e eeuw. Een gedeelte van de ruïne is nu ingericht als hotel en restaurant.        St. Michael Kirche en daarnaast St. Sebastian Kirche, uit de tweede helft van de 14e eeuw. Je hebt toch wel een mooi uitzicht vanuit deze kermisattractie. Aan de andere kant ligt Kues.

Aan dit geveltje staan ook de hoogste waterstanden weer aangegeven.

We lopen nog even weer terug het stadje in en kopen nog wat flessen wijn uit deze streek, o.a. deze.

Op de terugweg gaan we weer onder de nieuwe Hochmoselbrücke door. Op de camping zien we dat het drukker is geworden, het weekend begint. 

's Avonds gaat de weer gekleurd onder.

En het wordt steeds roder!

Als het donker wordt genieten we nog van een glaasje wijn. 

Zaterdag, 22 augustus.

Het is 9 uur en de buren uit Drenthe zijn zojuist vertrokken. Ik heb slecht geslapen, de jongelui die wat verderop staan, waren tot 3 uur aan feesten en de buurvrouw is er toen heen gegaan en daarna was het ook stil. Tegen de middag rijden we op de fiets naar Pünderich en vooral om te kijken waar het spoor zich splitst, We weten niet precies waar de sneltrein naar Trier zich afsplitst en we blijven een poosje staan om te kijken waar de trein in een tunnel duikt, die wij niet kunnen zien. We horen de trein wel een poosje en opeens niet meer, dus de spoorlijn moet zich daar ergens splitsen. Want het boemeltje rijdt vlak voor ons  langs, net aan de andere kant van de rivier. Gelukkig heeft Marjanne al heel gauw de dienstregeling van de treinen tevoorschijn getoverd, ze heeft iets met treinen en de tijden wanneer ze rijden, ik vind een auto veel gemakkelijker.

Ondertussen maak ik wat foto's, want het duurt nog even...

Zonnebloemen valkbij de camping, het zijn dus niet alleen druiven wat hier groeit. Een aalscholver.

Een heerlijk trosje druiven. Hier zien we dat de bovenleiding zich splitst en op Google Earth kunnen we de afsplitsing nog wat duidelijker zien. We gaan verder en stappen weer op de fiets en komen dan Pünderich in. 

Met mooi beschilderde muren en op dezelfde muur de hoogwaterstanden van de afgelopen jaren.  

In Pünderich zien we ook nog de restanten van de oude spoorlijn, de Moseltalbahn, ook wel het “Saufbähnchen” genoemd. Deze werd in 1899 opgericht en in 1905 in bedrijf genomen. De spoorlijn verbond Bullay met Trier over de rechteroever van de Mosel en had een lengte van 102 km. Er waren 37 stations, 4 haltes en 8 privé haltes. Op 31 december 1967 kwam er een eind aan deze spoorlijn.

Zo liep het spoorlijntje van Bullay naar Trier. We gaan weer naar de camping en dan nemen we de auto en gaan naar Burg Arras.

Als we de camping afgaan zien we een file bij de ingang.  Wij gaan bij Reil de brug over en stoppen even om een paar foto's te nemen.

Het stadje Reil en op de achtergrond aan de andere kant van de Mosel, ligt het dorpje Burg.  De camping Moselland en iets ingezoomd ons plekje aan de rivier.  We gaan weer verder, nog een paar haarspeldjes en dan naar Burg Arras.  Het laatste stukje naar het kasteel gaan we lopen.

 Bij de ingang kopen we een kaartje. Het is niet alleen een museum, maar ook een hotel en restaurant. 

Burg Arras bij Alf aan de Moezel wordt voor het eerst vermeld in geschriften in 1105, toen de kapel van de burcht werd beschreven. Tijdens de twaalfde eeuw kwam het kasteel in handen van de bisschoppen en keurvorsten uit Trier.

Later, tijdens de negen-jarige oorlog, kwam Burg Arras in Franse handen, maar werd een gedeelte van de burcht verwoest door een explosie. Uiteindelijk werd het na de Franse revolutie verkocht aan de Pruisische regering en uiteindelijk kwam de burcht in privé-bezit van mijndirecteur Traugott Wilhelm Dykerhoff, die een grote renovatie liet uitvoeren, waarbij er gebruik werd gemaakt van de originele stenen en door deze reconstructie werd het kasteel weer bewoonbaar.

Het museumgedeelte van Burg Arras toont de geschiedenis van de Midden-Moezel via afbeeldingen, portretten, documenten, wapentuig en andere gebruiksvoorwerpen.

Daarnaast staat een gedeelte van Burg Arras in het teken van voormalig Duits bondspresident Dr. Heinrich Lobke en toont memorabilia die de president ontvangen heeft tijdens zijn reizen over de gehele wereld. Tijdens de bezichtiging van deze burcht in Alf, mag een bezoekje aan de Gotische kapel niet ontbreken. (https://www.moezelweb.nl/)

Bij de ingang in de eerste kamer hangen veel wapens en harnassen. Ok zijn er veel geschriften in vitrines, o.a. een brief van Napoleon. 

Een van de latere bewoners was o.a. Dr. Heinrich Lübke (1894-1972) was van 12 september tot 30 juni 1969 bondspresident van Duitsland. 

Hier op een foto met president De Gaule en president Lyndon B. Johnson. We lopen naar boven en komen dan langs de kapel  en gaan dan het dak op, waar het flink waait. Een mooi uitzicht over Alf en Bullay aan de andere kant van de Mosel. 

We gaan weer naar beneden en mogen nog een kijkje nemen in de folterkamer, op het terras zaten een paar hotelgasten met wat opmerkingen, o.a. zullen we de deur even weer dicht doen, ik zei doe maar niet!

Er zat ook nog een gevangene tussen ratten en die zei: Lass mich los, ich habe nichts getan, ich bin unschuldig!We laten hem mooi zitten en gaan gauw weer naar boven.

We rijden naar Zell en kopen daar nog een paar flessen wijn o.a. een Eiswein. 

Hieronder een uitleg over ijswijn:

"De druiven voor deze wijn blijven lange tijd aan de wijnranken hangen en worden pas in de winterperiode geplukt, als ze door nachtvorst bevroren zijn. De temperatuur mag dan niet hoger zijn dan −7 °C. Als de nachtvorst niet vroeg genoeg optreedt, kunnen de druiven beschimmelen en kan er niet geoogst worden om er ijswijn van te maken. De prijs is evenredig aan de risico’s die de wijnbouwer draagt om deze wijn te maken.

De bevroren druiven bevatten veel suiker, smaak- en geurstoffen. Door tijdens de persing het bevroren water te verwijderen ontstaat er een zeer geconcentreerde maar ook zoete wijn. Door het hoge suikergehalte is de gisting moeilijk op gang te brengen en duurt dan ook langer. Het record van suikergehalte voor een Duitse eiswein is 250° Oechsle, daar waar 125° wettelijk voldoende zou zijn geweest.

Het persen van druiven verdient altijd bijzondere aandacht. Bij ijswijn geldt dat nog eens extra. Omdat de opbrengst uit de druiven volgens deze methode erg klein zal zijn, is men geneigd harder te persen voor meer opbrengst. Het risico is dat schillen en pitten hun bitterheid aan de wijn gaan afstaan". (https://nl.wikipedia.org/wiki/IJswijn)

Het is al een aantal jaren geleden dat er ijswijn is gemaakt en door de klimaatverandering zal het steeds moeilijker worden om ijswijn te maken.

Een betonnen deur bij een smal straatje in Zell, om het stadje te beschermen tegen hoog water.

Weer terug op de camping met een voorraadje wijn! 

Zondag, 23 augustus.

Het is nu 5 over 10 en we hebben het ontbijt al weer op en de luifel is ook al afgebroken. En ook alles opgeruimd! Nu aan de koffie bij 20°. Gelukkig is alles droog en kunnen we alles netjes inpakken.

Het neuswieltje moet nog even worden schoongemaakt. Er vaart een lang schip langs, 110 meter lang! Het is de Amara uit België.

We gaan straks naar Markus Molitor in Wehlen om een wijnproeverij te bezoeken, we worden om half twee verwacht. 

We naderen Wehlen en na een poosje Weinhaus Markus Molitor. 

In dit prachtige gebouw gaan we de wijnen van Markus Molitor proeven, we worden vriendelijk ontvangen en mogen plaats nemen in een enorm groot lokaal. 

In het midden staat de spuugfles, het is leerzame middag! Er wordt ons heel veel verteld over deze heerlijke wijnen. En vooral Marjanne vindt het leuk omdat ze thuis al bezig is met een wijncursus en dit een mooie aanvulling is op haar studie. 

Er staan glazen klaar en we krijgen een formulier waarop we onze bevindingen kunnen noteren en ook de eventuele bestelling kunnen plaatsen, ook niet onbelangrijk. We krijgen een uitstekende uitleg over heel veel soorten wijn en natuurlijk moesten we ook veel soorten proeven, ik heb alles weer uitgespuugd want ik moet rijden.

Er ligt ook een kaart van de wijngebieden van Markus Molitor en op de andere kant vinden we een uitleg over de verschillende druiven en welke soort wijn daar bij hoort. 

Marjanne koopt nog 2 dozen met wijn en daarom hoeven we ook geen €20,00/pp meer te betalen. Om half vijf vertrekken we richting de camping, het was een leuke ervaring zo’n proeverij!  We gaan weer onder de Hochmoselbrücke door, het blijft een mooie aanblik van die gigantisch hoge kolommen, waarop een 4-baansweg is aangelegd.

Om 6 uur gaan we naar de Dorfskrug in Pünderich en eten daar weer een overheerlijke schnitzel. We gaan de spullen wat bij elkaar zoeken en wat opruimen. Het wordt wat meer bewolkt en soms valt er een drupje regen. Morgen vertrekken we en dan zit onze korte vakantie er weer op, het was een mooie trip en we hebben veel gezien en veel geleerd van de vele soorten wijn die ze hier hebben aan de Moezel!

Maandag, 24 augustus.

We staan vroeg op en ik ga brood halen en afrekenen, nog even gezegd dat we hier een prettig verblijf hebben gehad en dat onze plek aan de rivier prachtig was! Eerst nog even ontbijten..... en vrolijk kijken, voor sommigen blijft dat moeilijk.😉

10.04            Vertrek, kilometerstand is 86896 km en ik heb €155,00 betaald voor 7 nachten.

10.38            Op de 327 vlak voor de afslag naar Rohtenbergerhof.

Op de A61 stoppen we bij Aussichtspunkt Moseltal.  Het is niet druk. 

Ook een prachtige viaduct, gebouwd in 1969-1972, lengte 935 meter en hoogte boven de Mosel is 136 meter.

11.37         De koffie is op en we gaan weer verder, op naar de Ohligserheide (Ost). 

12.48         We gaan op de A1, richting Leverkusen en het weer wordt beter. 

13.14         Ohligser Heide Ost. 

Er zijn veel wespen op de parkeerplaats en ja hoor, Kasper wordt gestoken door een wesp, precies tussen de vingers en doet verrekte zeer.

14.02        Départ, incl. wespensteek.

15.23        Eindelijk op de A31 ter hoogte van Borken, richting Emden! 

16.27       We gaan naar de A37 richting Emmen en zijn over een klein poosje weer thuis. 

16.49      Weer thuis, we hebben genoten van een prachtige vakantie aan de Moezel! 

 Totaal 1127 km gereden en een voorraadje wijn meegenomen.